Reggio Emilia Yaklaşımı ile İlgili Çalışmalar
Dokümantasyonun Çocukların Hafızalarına Etkisi
Flek ve arkadaşlarının (2013) gerçekleştirdiği bir çalışmada, dokümantasyonun çocukların hafızası üzerindeki etkileri incelenmiştir. 63 çocukla gerçekleştirilen bu araştırmada, üç hafta boyunca çocukların çeşitli etkinliklerdeki deneyimleri gözlemlenmiştir. İlk günlerde çocukların yaptıkları çalışmalara yönelik daha az ayrıntı hatırladığı görülmüş, ancak dokümantasyon uygulamalarının artmasıyla birlikte, çocukların etkinliklerle ilgili çok daha fazla detay ve bilgiyi hafızalarında tutabildikleri ortaya çıkmıştır. Bu çalışma, dokümantasyonun, çocukların öğrenme süreçlerini kalıcı hale getirmede ve bilgiyi yapılandırmalarında önemli bir araç olduğunu ortaya koymuştur. Reggio Emilia, Montessori ve Waldorf gibi güncel eğitim yaklaşımlarında da dokümantasyonun çocukların öğrenme süreçlerini görünür kılmada ve kalıcı hale getirmede kritik bir role sahip olduğu sıklıkla vurgulanmaktadır.
Smith (2010), Kuzey Amerika'daki iki anaokulunda müzik müfredatının Reggio Emilia ilkeleriyle nasıl bütünleştirildiğini incelediği araştırmasında, video kayıtları, çocuk besteleri örnekleri ve alan notları üzerinden veriler elde etmiştir. Araştırma sonucunda, ışık ve gölge oyunlarının çocukların kendi keşiflerini yapmalarına, bağımsız ve yaratıcı öğrenme deneyimleri kazanmalarına olanak sağladığı ortaya çıkmıştır. Grup kompozisyonu etkinliklerinin, görsel sanatlar çalışmalarıyla eş değer nitelikte anlamlı ve etkili iletişim fırsatları sunduğu saptanmıştır. Yansıtıcı video dokümantasyonu uygulamaları sayesinde, çocukların kendi öğrenme süreçlerinde yardımcı araştırmacılar olarak konumlandırıldığı belirlenmiştir. Reggio yaklaşımının temel prensiplerinin müzik etkinliklerinde de yaş odaklı olarak uygulandığı sonucuna varılmıştır.
İnan (2009a), “Entegre Disiplinler: Okul Öncesinde Bilim Eğitiminde Sanatın Rolünü Anlamak” adlı araştırmasında, Reggio Emilia yaklaşımından ilham alan bir Amerikan anaokulundaki katılımcı gözlemlerini paylaşmıştır. Ortabatı bölgesinde yer alan bir deney okulunda gerçekleştirilen bu çalışmada, sınıf içi gözlemler, öğretmenler ve yöneticilerle yapılan görüşmeler ve belge analizleri yürütülmüştür. Çalışma sonucunda, sanat ve bilimin birbiriyle bütünleştirilerek uygulanabileceği Reggio Emilia yaklaşımına uygun proje üretimine yönelik beş önemli unsur belirlenmiştir. Öğretmen ve öğrenciler bu unsurları kendi kültürel ve eğitimsel bağlamları içinde yorumlayarak özgün sanat-bilim projeleri oluşturabilmektedirler.
İnan (2009b), “Bir Türk Anaokuluna Reggio Emilia Pedagojisi Nasıl Entegre Edilir?” adlı çalışmasında, Reggio Emilia yaklaşımını benimseyen öğretmenlerin, bu yaklaşımı ait oldukları kültürel bağlam içerisinde kendi özgün yorumlarıyla nasıl uyguladıklarını ortaya koymuştur. Öğretmenlerin kendi Reggio Emilia anlayışlarını yaratmaları, yenilik ve bireysellik açısından zenginleşmelerini sağlamıştır. Reggio Emilia'nın, diğer ülkelerde birebir uygulanmak yerine esinlenilebilecek bir felsefe olduğunu belirten bu araştırmada, yaklaşımın her okulun kendine özgü koşullarına uyum sağlama esnekliği taşıdığı vurgulanmıştır. Araştırmada ayrıca, öğretmenlere çeşitli öneriler sunulmuştur:
✔ Reggio Emilia’dan esinlenin
✔ Yüksek hedefler belirleyin
✔ Bireysel ihtiyaçları gözetin
✔ Çocukları dinleyin
✔ İlgilerin paylaşılmasına önem verin
✔ Dokümantasyon yapın
✔ Okul ve yaşıt kültürü arasında denge oluşturun
✔ Uygulamalı, düşünsel ve duygusal deneyimleri destekleyin
✔ Esnek olun
✔ Türk Milli Eğitim standartlarından uygun şekilde faydalanın
Haigh (2009), “Reggio Emilia’dan Esinlenmiş Erken Çocukluk Eğitiminde Profesyonel Gelişim” adlı çalışmasında, Reggio Emilia yaklaşımının etkisinde geliştirilen profesyonel gelişim sistemlerini incelemiştir. Araştırma kapsamında, profesyonel gelişimin eğitim kalitesi üzerindeki etkisi tartışılmıştır. Profesyonel gelişim yöntemleri dokümantasyon ve öğretmen gruplarından elde edilen bilgiler aracılığıyla değerlendirilmiştir. Bulgular, profesyonel gelişimin program kalitesini artırdığını ortaya koymuştur. İlişkiler, iş birliği, liderlik ve dinleme gibi unsurlar, programın başarısında büyük rol oynamıştır.
Darlin ve Kim (2009), “Monet, Malaguzzi ve Reggio Emilia'dan Esinlenmiş Okul Öncesi Öğretmenlerinden Yapıcı Konuşmalar” adlı çalışmalarında, Reggio Emilia prensiplerinin Kanada perspektifiyle yorumlandığı bir sınıftaki sosyal iletişimin çocukların öğrenme sürecindeki rolünü incelemişlerdir. Bu çalışma, çocukların öğrenme süreçlerinde aktif katılımcılar olarak rol aldıklarını ve küçük grup etkileşimlerinin onların teorilerini, düşüncelerini geliştirme ve anlam oluşturma süreçlerini desteklediğini ortaya koymuştur. Küçük grup çalışmalarıyla teorilerin ortaklaşa oluşturulduğu ve çocukların birbirlerinden öğrenerek gerçekliği yorumladıkları ifade edilmiştir.
İnan (2007), “Reggio Emilia’dan Esinlenmiş Bir Okul Öncesi Sınıfında Doğal Bilimlerin Uygulanması” adlı araştırmasında, Reggio Emilia esinli sınıflarda doğal bilimlerin nasıl uygulandığını incelemiştir. Etnografik araştırma yöntemleri kullanılarak yürütülen çalışmada sınıf kültürü ve Reggio Emilia prensipleri temel alınmıştır. Araştırmanın sonucunda, Reggio Emilia yaklaşımının çocukların bilimle aktif olarak ilişki kurmalarını, sorular sormalarını ve keşfetmelerini sağlayan bir ortam sunduğu ortaya konmuştur.
